25.5.22

Zmarł rodak z Gwoźdźca i dobrodziej parafii - ks. Edmund Cisak (1930-2022)

Ks. Edmund Cisak
(źródło: grodziec.eu)

W poniedziałek, 9 maja 2022 r. do wieczności odszedł śp. ks. Edmund Cisak, emerytowany proboszcz parafii Matki Bożej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu. Wspierał materialnie rodzinną parafię na Kresach, a także parafie na Syberii (m. in. zawiózł dzwony dla katedry we Władywostoku i w Irkucku). 
ks. Edmund Cisak 
(źródłohttps://opole.gosc.pl)

Urodził się 31 VII 1930 r. w Gwoźdźcu (pow. kołomyjski, woj. stanisławowskie) w rodzinie Karola i Marii zd. Franaczak (28 VII wg Archiwum Obwodowego w Stanisławowie). 17 sierpnia przyjął chrzest w miejscowym rzymskokatolickim kościele. Rodzice wybrali dla niego imiona Edmund Ludwik. Szkołę podstawową rozpoczął w rodzinnej miejscowości, jednak w 1940 r. wraz całą rodziną został przesiedlony na Syberię w okolice Omska za Uralem. W 1943 r. pojawiła się możliwość wyjazdu wraz z armią gen. Andersa przez Iran na Zachód, jednak po dotarciu do Barnału n. rzeką Ob władze sowieckie wycofały się z zawartego porozumienia i rodzina zmuszona była pozostać w tym mieście. 

List bpa irkuckiego
po śmierci ks. E. Cisaka
(źródło: Zbiory Marcina Kubickiego)
Dopiero w 1945 r. Edmund wraz z całą rodziną osiedlił się Białej Prudnickiej na Opolszczyźnie. W tej miejscowości ukończył gimnazjum i otrzymał tzw. małą maturę. Wstąpił wtedy do organizowanego w Nysie Konwiktu Biskupiego i kontynuował naukę jako alumn Niższego Seminarium Duchownego w Nysie. W 1950 r. złożył egzamin dojrzałości i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Opolu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 VI 1955 r. w kościele pw. św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie z rąk biskupa częstochowskiego Zdzisława Golińskiego. Po święceniach został wikariuszem najpierw w parafii św. Andrzeja w Zabrzu (1955-1957), a następnie w parafii Trójcy Świętej i Matki Bożej Różańcowej w Byczynie (1957-1961). 

W 1961 r. został mianowany proboszczem parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu i pełnią tę posługę aż do przejścia na emeryturę w 2005 r. W latach 1991-2005 był krajowym duszpasterzem Sybiraków. Z jego inicjatywy w Grodźcu ustanowiono sanktuarium z koronowanym w 1994 r. przez ówczesnego Prymasa Józefa Glempa obrazem Matki Boskiej Sybiraków oraz wzniesiono „Kalwarię Pana – Kalwarię Sybiraków” jako wotum wdzięczności Sybiraków za powrót do Ojczyzny. Był również inicjatorem Diecezjalnej Opolskiej Pielgrzymki na Jasną Górę, która oficjalnie po raz pierwszy wyruszyła w 1977 r. i przewodził jej aż do 1989 r. Biskup Opolski nadał mu w 1981 r. tytuł dziekana honorowego, a w 1988 r. – radcy duchownego. W 1996 r. został uhonorowany papieskim tytułem Kapelana Jego Świętobliwości. Został odznaczony również m.in. w 2008 r. Złotym Krzyżem Zasługi, a w 2011 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej i za osiągnięcia w działalności na rzecz organizacji kombatanckich. 
(źródło: Zbiory M. Kubickiego)
Na wniosek burmistrza Ozimka w 2018 r. rada miejska podjęła uchwałę w sprawie nadania księdzu Edmundowi Cisakowi tytułu „Honorowego Obywatela Gminy Ozimek”. Został mu przyznany za wybitne zasługi w pracy duszpasterskiej i działania na rzecz organizacji kombatanckich, zaangażowanie w życie parafii i organizowanie życia społecznego, zainicjowanie wielu przedsięwzięć (oprócz organizacji pielgrzymek na Jasną Górę i pierwszego w Polsce Pomnika Sybiraków: sprowadzenie do kościoła w Grodźcu wyposażenia kościoła z Biłki Szlacheckiej, doprowadzenie do remontu organów, stworzenie salki katechetycznej oraz domu dla sióstr felicjanek, doprowadzenie do budowy kaplic w Chobiu i Mnichusie, zorganizowanie na Jasnej Górze Mauzoleum Sybiraków). Zmarł 9 V 2022 r.
Źródło: Gmina Ozimek

Eksportacja odbyła się w piątek, 13 V 2022 o godz. 16:00 w parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu. Msza święta pogrzebowa została odprawiona w sobotę, 14 V 2022 r. o godz. 10:00 w parafii Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Wojciecha w Grodźcu. Pochówek miał miejsce na Cmentarzu Komunalnym w Opolu w sobotę 14 V 2022 r. o godz. 13:30. 


Requiem aeternam dona ei, Domine,. et lux perpetua luceat ei. Requiescat in pace! Amen.

(źródło: Zbiory M. Kubickiego)

Źródło: strzelce360.pl














Źródło:

(źródło: Zbiory M. Kubickiego)
Zmarł ks. Edmund Cisak

Duszpasterz Kresowiaków i Sybiraków

Zmarł ks. Edmund Cisak, były przewodnik Pieszej Pielgrzymki Opolskiej 

Zmarł wieloletni proboszcz Grodźca

8.9.20

Pożegnanie proboszcza i przywitanie nowego

  Gdy we Francji pod zamkiem ludzie czekali na nowiny o swoim umierającym władcy, przed tłum wychodził herold z okrzykiem: "Umarł król, niech żyje król" (Le Roi est mort, vive le Roi!). Naród nie został osierocony, bo sukcesja była już wcześniej znana... Podobnie przy pożegnaniu się z proboszczem, jest wzruszenie i łzy wielu parafian, którzy zżyli się ze swoim pasterzem, jest też pocieszenie z faktu, że księdza w Gwoźdźcu nie braknie, bo tydzień później przywitają uroczyście następnego. 

W tym roku zmiana personalna w zabłotowskiej i gwoździeckiej parafii jest szczególnie historyczna: po 29 latach od jej odrodzenia proboszczem został po raz pierwszy obywatel Ukrainy, ks. Wasyl Borowyj. Skończyła się epoka księży misjonarzy z Polski, miejscowa wspólnota zasłużyła na księdza, który nigdy nie "skaleczy" polskim akcentem ich ukraińskiego języka.

1.8.20

Remont kaplicy

 Nie zważając na pandemię, w czerwcu i lipcu 2020 r. udało się odnowić kaplicę w części klasztornej, gdzie parafianie spotykają się kilka razy w tygodniu na nabożeństwach. Usunięto zawilgocone fragmenty tynku, przy ich uzupełnianiu nałożono specjalny środek do osuszania i ochrony przed wilgocią. Następnie, po okresie wietrzenia, pomalowano ściany na nowo. Budynek klasztoru i kościoła wymaga kapitalnych remontów z osuszeniem i izolacją fundamentów włącznie. Koniecznie potrzeba dobrej woli miejscowej władzy w przygotowaniu dokumentacji zgodnie z ukr. przepisami dot. ochrony zabytków, a tego niestety się nie odczuwa. Brakuje współpracy, gdy rzeczywistość piszą nacjonaliści, odgrzewający historyczną nieufność i wrogość.
W czasie remontu, modliliśmy się w kościele i - choć fragmenty sufitu grożą tam upadkiem z wys. 17 m - zostawaliśmy po Mszy św. na rozmowy i refleksje społeczno-religijno-historyczne. Taki unikalny klimat ma XVIII-wieczny kościół w Gwoźdźcu, że nie chce się z niego wychodzić...
Dziękujemy wszystkim dobroczyńcom naszej parafii!

14.6.20

Boże Ciało 2020


 W pięknie posprzątanym - na co dzień nieużywanym - kościele w Gwoźdźcu odbyła się procesja Bożego Ciała. Kościół odżył śpiewem i modlitwą swoich parafian, którzy modlą się w ciągu roku w kaplicy w części klasztornej.
Może kiedyś władza zrozumie potrzebę remontu tego zabytku i pomoże, przede wszystkim nieprzeszkadzając...

Odpust w czasach koronawirusa 2020


Bez osób spoza parafii, bez zaproszonych sióstr i księży z dekanatu, ale też uroczyście i z obiadem po Mszy św.- wyjątkowo dla Parafian zamiast dla duchownych.







9.6.20

Kościół w Gwoźdźcu na okładce ukraińskiego albumu

 4 czerwca 2020 w Kijowie odbyła się prezentacja książki - albumu «Римо-католицькі кляштори України» ("Rzymskokatolickie klasztory Ukrainy"). Autorem jest Dmytro Antoniuk - dziennikarz, regionalista, podróżnik. Wydanie poświęcono sakralnemu i kulturalnemu dziedzictwu Kościoła katolickiego na Ukrainie w ciągu wielu stuleci: od czasów św. Jacka Odrowąża do początku XX w. 

Na okładkę wybrano zdjęcie kościoła w Gwoźdźcu, który - niestety - ciągle niszczeje przy braku współpracy miejscowej władzy z parafią.


28.4.20

Po gwoździeckim cmentarzu błądząc... (cz. 3 - cmentarz przykościelny)

Kto jest pochowany na cmentarzu przy XVIII-wiecznym kościele w Gwoźdźcu?
Łąka odgrodzona od placu kościelnego ceglanym murem stanowi dawny cmentarz. Zapomniane już przez rodzinę dwie starożytne płyty nagrobne są przez większość roku prawie nieczytelne, obrastając mchem. Zagadkę dotyczącą jednej z nich udało się szczęśliwie rozwiązać.
Napis na płycie został wyryty przez słabo piszącego kamieniarza:
DOM
TU SPOCZ
WA
KAJETAИ DE H
SO
AGOPSZOWICZ
umarł
18.9bra.1818
ROKU
Po odczytaniu epitafium możemy poszperać trochę w genealogii. Powyższa rodzina Agopsowiczów należała do grupy zamożnych właścicieli ziemskich, m. in. pobliskiej Trofanówki. Ormianie w czasach I Rzeczypospolitej licznie przybyli na Pokucie, zakładając katolickie parafie obrządku ormiańskiego w Kutach, Śniatynie, Horodence, Obertynie, Tyśmienicy, Stanisławowie. W każdym następnym pokoleniu rosła ich asymilacja z polską społecznością. Warto przypomnieć, że ormiańskie korzenie miał urodzony w Gwoźdźcu znany reżyser Jerzy Kawalerowicz. Nie posiadając swojego kościoła na miejscu, Ormianie brali udział w życiu parafii rzymskokatolickej oo. bernardynów (chrzty i śluby uskuteczniali w sąsiednich ormiańskich miastach).

Kajetan de Hasso Agopsowicz (ur. ok. 1750 - zm. 18.11.1818) wziął ślub z Anną Rypsymą Kreczunowicz ab Olejów (ur. 1754 r. w Stanisławowie), córką Grzegorza Deodata Kreczunowicza ab Olejów i Marianny Krzysztofowicz. Mieli razem siedmioro dzieci: 
1. Marianna (ur. 22.04.1776),
2. Jakub (ur. 1780),
3. Grzegorz Michał (ur. 1781, zm. 1844),
4. Walerian (ur. 1783, zm. 15.09.1825),
5. Rypsyma Gertruda (ur. 1788), 
6. Tekla Antonina (ochrzcz. 7.10.1790),
7. Kajetanna Marianna (ur. 26.03.1793). 

Syn - Grzegorz
Wnuk - Kajetan
Kajetan najwcześniej osiedlił się w tych stronach - w Kułaczkowcach lub Trofanówce - pod koniec XVIII w., jeśli wiemy, że dzieci rodziły się jeszcze w Stanisławowie. Syn, Grzegorz de Hasso Agopsowicz, przedłużył owocnie ród Agopsowiczów, którego potomkowie – pod różnymi nazwiskami – do dziś pamiętają swoje ormiańskie pochodzenie. Poślubił on Mariannę Zerygiewicz (1794-1870) i miał z nią czwórkę dzieci: Kajetana (14.01.1814-13.11.1874), Antoninę (1820-1918), Jakuba (1822-1884) i Józefa (1828-1878). Wg informacji podanych przez Monikę Agopsowicz, w 1830 r. kupił on ziemie we wioskach na południe od Gwoźdźca: Kułaczkowce, Trofanówka, Balińce i Buczaczki. Być może wcześniej te same grunty były przez rodzinę dziedziczone. 
Wnuk - Kajetan de Hasso Agopsowicz - był posłem do Sejmu Krajowego Galicji I, II i III kadencji (w latach 1861-1874). Imię otrzymał na chrzcie na cześć dziadka pochowanego później przy gwoździeckim kościele. 
opr. A. Więch


Źródła: 
M. Agopsowicz, Kresowe Pokucie. Rzeczpospolita ormiańska, Łomianki 2014, s. 20.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kajetan_Agopsowicz